تفاوت بين اختلال دوقطبي و بيش فعالي در كودكان و نوجوانان چيست؟
خيلي از اوقات والدين با شرايطي مواجه مي شوند كه كودك آنها از نوعي دغدغه سلامت رواني رنج مي برد. اين اختلال ممكن است توسط معلم، مشاور مدرسه يا حتي ديگر اعضاي خانواده يا پزشك خانوادگي كودك به آنها گفته شده باشد.

يكي از متداول ترين بيماري هاي تهديد كننده سلامت روان كودك اختلال نقص توجه يا در اصطلاح عام ADD يا ADHD است. ملاك تشخيصي اختلال نقص توجه داشتن شش معيار يا بيشتر از هجده (حداقل شش ملاك طبقه نخست يا حداقل شش ملاك طبقه دوم) ملاك زير است:

علائم بي توجهي

اغلب قادر به تخصيص توجه دقيق به جزئيات نيست يا دچار اشتباهات بي دقتي در كارهاي درسي، كار يا ديگر فعاليت ها مي شود.
غالبا نمي تواند توجه مداوم به تكاليف يا انجام فعاليت ها را حفظ كند.
اغلب به سخنان واضح گوش نمي دهد.
اغلب اوقات نمي تواند آموزش ها را پيگيري كند و تكاليف، كارهاي روزمره يا وظايف محول شده كاري در محل كار را به پايان برساند (به دليل رفتار مقابله اي يا ناتواني در درك آموزش ها نيست).
اغلب در سازمان دهي تكاليف يا فعاليت ها مشكل دارد
غالبا نسبت به درگيري در تكاليف نيازمند تلاش ذهني مداوم اجتناب، بيزار يا بي ميل است (مانند كارهاي درسي يا تكاليف)
اغلب چيزهاي ضروري براي تكاليف يا فعاليت ها را فراموش مي كند (از قبيل اسباب بازي ها، تكاليف مدرسه، مداد، كتاب يا مداد تراش).
اغلب به راحتي با يك محرك بيروني دچار حواسپرتي مي شود
اغلب در فعاليت هاي روزمره فراموشكار است
بيشتر بخوانيد:

درمان بيش فعالي و نقص توجه در نوجوانان

اختلال نقص توجه و بيش فعالي در نوجوانان

علائم بيش فعالي و تكانشگري

اغلب با دست و پاهاي خود ور مي رود يا سرجاي خود وول مي خورد
غالبا جاي خود در كلاس يا موقعيت هاي ديگر مستلزم نشستن را ترك مي كند.
غالب اوقات به طور افراطي در موقعيت هاي نامناسب مي دود يا بالا مي رود (در نوجوانان و بزرگسالان ممكن است مستعد احساسات ذهني يا بيقراري شود)
غالبا در بازي كردن يا درگيري در فعاليت هاي بي صدا مشكل دارد
اغلب يا در حركت است يا اغلب طوري رفتار مي كند مثل اينكه تحت يك نيروي محركه حركت مي كند
اغلب تندتند صحبت مي كند.
غالبا جواب ها را بدون تأمل قبل از كامل شدن سؤال پيش گويي مي كند.
اغلب نمي تواند منتظر نوبت بماند
اغلب اوقات وسط مكالمات يا بازي هاي ديگران مي پرند
اين علائم بايد حتماً طي شرايطي به مدت شش ماه يا بيشتر در مدرسه و خانه، بازي و تحصيل و امثالهم تداوم داشته باشند. اگر اين علائم كمتر از شش ماه بروز يايند يا اينكه ملاك ها در تنها يك شرايط (مثلاً فقط درمدرسه) نمايان شوند آنگاه نبايد تشخيص ADHD داده شود.

اما گاهي اوقات كودكان هنگامي كه با طبقه تشخيصي ديگري سازگارتر هستند به اشتباه به عنوان ADHDتشخيص داده مي شود. والدين و مراقبان سلامت تمايل دارند بي توجهي يا ناتواني كودك بر تمركز بر تكاليف را اغلب همبود با بيش فعاليو به طورخودبخود” “ADHD” فرض كنند. برخي متخصصان معتقدند كه برخي از كودكان با تشخيص ADHD تحت عنوان اختلال دوقطبي بهترتشخيص و درمان مي شوند.

ADHD و دوقطبي چه تفاوتي با هم دارند؟

در حالي كه ويژگي تشخيصي ADHD بي توجهي و اكثر اوقات بيش فعالي است، اختلال دوقطبي با نوسانات خلقي بين انرژي و فعاليت زياد (به اصطلاح مانيا ياجنون/شيدايي خفيف)و احساسات غمگيني يا ناراحتي (به اصطلاح افسردگي) مشخص مي شود. در حالي كه گاهي اوقات كودكان با ADHD ممكن است بدون هيچ دليلي احساس غمگيني كنند كودكان با اختلال دوقطبي ممكن است هفته هاي متوالي بدون هيچ علت تشخيص پذيري احساس غمگيني كنند. هر دوي احساسات مانيك و احساسات افسرده گر در كودك منجر به مشكلات چشمگيري براي او در تماماً هر جنبه از زندگي هاي آنها؛ مدرسه، بازي، دوستان، خانه و غيره شود. خلق دوقطبي يك كودك فراگير و به سختي تغييرپذير است در حالي كه خلق ADHD كودك ممكن است به صورت دوره اي و گذرا ظاهر شوند اما در كل آنها افسردگي يا مانياي محض نباشند.

يك كودك در دوران اختلال افسردگي دوقطبي ممكن است به خاطر از دست دادن همه تمايلات و مداومت در تحقق آنها بي توجه باشند. يك كودك با ADHD به دليل صرفاً عدم توانايي تمركز بر هر چيزي در طي يك دوره زماني از خود بي توجهي نشان دهند.

يك كودك با ADHD معمولاً به شكل نرمال و قابل انتظاري به رويدادهاي زندگي خود واكنش نشان مي دهند. واكنش هاي يك كودك دوقطبي به رويدادهاي زندگي اغلب چيزي بيشتر از طولاني نبودن و بزرگ جلوه دادن رويداد خواهد بود.

يك كودك با ADHD در كل هنگام قشقرق و بدخلقي از كارهايي كه انجام مي دهد آگاه است كه طي يك دوره زماني كوتاه و بدون آسيب رساندن به اموال رخ مي دهد. يك كودك دوقطبي ممكن است هنگام اوقات تلخي و قشقرق ارتباط خود را با واقعيت از دست دهد و دست به تخريب اموال بزند و خود قشقرق به پا كردن ساعت ها طول بكشد.

منبع:كانون مشاوران ايران-شباهت دو اختلال بيش فعالي با دوقطبي

اختلال كمبود توجه و بيش فعالي در كودكان

آيا فكر مي كنيد فرزند شما ممكن است اختلال كمبود توجه و بيش فعالي داشته باشد؟ در اينجا نحوه تشخيص علائم و نشانه هاي اختلال بيش فعالي، كمبود توجه و دريافت كمك مورد نياز آورده شده است.

اختلال كمبود توجه و بيش فعالي در كودكان

تفاوت اختلال كمبود توجه و بيش فعالي (ADHD) با اختلال كمبود توجه (ADD) چيست؟
طبيعي است كه كودكان گهگاه تكاليف خود را فراموش كنند، در طول كلاس روياپردازي كنند، بدون فكر عمل كنند، يا سر ميز شام بي قرار شوند. اما بي توجهي، تكانشگري و بيش فعالي از نشانه هاي اختلال كمبود توجه بيش فعالي (ADHD) هستند كه گاهي اوقات به عنوان اختلال كمبود توجه (ADD) شناخته مي شوند.

اختلال كمبود توجه و بيش فعالي يك اختلال عصبي (رشدي شايع است كه معمولاً در اوايل دوران كودكي، معمولاً قبل از هفت سالگي ظاهر مي شود) است.

اختلال كمبود توجه و بيش فعالي مهارت پاسخ هاي خود به خودي را براي كودكان دشوار مي كند، پاسخ هايي كه مي تواند شامل همه چيز از حركت گرفته تا گفتار و توجه باشد. همه ما بچه‌هايي را مي‌شناسيم كه نمي‌توانند آرام بنشينند.

به نظر مي‌رسد هرگز گوش نمي‌دهند، دستورالعمل‌ها را هر چقدر هم كه واضح ارائه كنيد، دنبال نمي‌كنند، يا در زمآن هاي نامناسب نظرات نامناسب را بيان مي‌كنند.

گاهي اوقات به اين كودكان برچسب مشكل ساز مي زنند يا به دليل تنبلي و بي انضباطي از آن ها انتقاد مي‌كنند. با اين حال، ممكن است اختلال كمبود توجه و بيش فعالي داشته باشند.

آيا اين رفتار كودك طبيعي است يا ناشي از اختلال كمبود توجه و بيش فعالي؟
تمايز بين اختلال كمبود توجه و بيش فعالي عادي «رفتار بچه» مي تواند دشوار باشد. اگر فقط چند علامت را مشاهده كرديد، يا علائم فقط در برخي شرايط ظاهر شد، احتمالاً اختلال كمبود توجه و بيش فعالي نيست.

اما اگر كودك شما تعدادي از علائم و نشانه‌هاي اختلال كمبود توجه و بيش فعالي را نشان مي‌دهد كه در همه موقعيت‌ها (در خانه، مدرسه، و در بازي) وجود دارد وقت آن است كه نگاه دقيق‌تري به اين موضوع داشته باشيد.

زندگي با كودك مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي مي تواند خسته كننده و طاقت فرسا باشد، اما به عنوان والدين كارهاي زيادي مي توانيد انجام دهيد تا علائم را كنترل كنيد، بر چالش هاي روزانه غلبه كنيد و آرامش بيشتري را به خانواده خود بياوريد.

باورهاي غلط و حقايق در مورد اختلال كمبود توجه و بيش فعالي
باور غلط: همه كودكان مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي بيش فعال هستند.

واقعيت: برخي از كودكان مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي بيش فعال هستند، اما بسياري ديگر كه مشكلات توجه دارند، بيش فعال نيستند. كودكان مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي كه بي توجه بوده اما بيش از حد فعال نيستند، ممكن است سر به هوا و بي انگيزه به نظر برسند.

باور غلط: كودكان مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي هرگز نمي توانند توجه كنند.

واقعيت: كودكان مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي اغلب مي توانند روي فعاليت هايي كه از آن لذت مي برند تمركز كنند. اما مهم نيست كه چقدر تلاش مي كنند، زماني كه كارشان خسته كننده يا تكراري است، در حفظ تمركز مشكل دارند.

باور غلط: كودكان مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي اگر بخواهند مي توانند بهتر رفتار كنند.

واقعيت: كودكان مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي ممكن است تمام تلاش خود را براي خوب بودن انجام دهند، اما هنوز نمي توانند آرام بنشينند، ساكت بمانند يا توجه كنند. آن ها ممكن است نافرمان به نظر برسند، اما اين بدان معنا نيست كه آن ها عمداً اينگونه رفتار مي كنند.

باور غلط: در نهايت اختلال كمبود توجه و بيش فعالي كودكان از بين مي‌رود.

واقعيت: اختلال كمبود توجه و بيش فعالي اغلب تا بزرگسالي ادامه مي‌يابد، بنابراين منتظر نمانيد تا فرزندتان از اين مشكل پيشي بگيرد. درمان مي تواند به كودك شما كمك كند تا علائم را مديريت كرده و به حداقل برساند.

باور غلط: دارو بهترين گزينۀ درماني براي اختلال كمبود توجه و بيش فعالي است.

واقعيت: دارو اغلب براي اختلال كمبود توجه تجويز مي شود، اما ممكن است بهترين گزينه براي كودك شما نباشد. درمان مؤثر اختلال كمبود توجه و بيش فعالي شامل آموزش، رفتار درماني، حمايت در خانه و مدرسه، ورزش و تغذيه مناسب است.

منبع:مركز مشاوره و روانشناسي مشاورانه-اختلال كمبود توجه و بيش فعالي در كودكان

آموزش به دانش آموزان بيش فعال و بيش‌فعالي نقش مهمي را دارد.

تا به حال با اختلال كمبود توجه و بيش‌فعالي در كلاس درس برخورد كرده‌ايد؟ اين نكات به معلمان در غلبه بر چالش‌هاي رايج كمك كرده و به بچه‌هاي مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي كمك مي كند تا در مدرسه موفق شوند.

دانش آموزان بيش فعال و چالش هاي كلاس درس
اگر معلم هستيد، اين بچه‌ها را مي‌شناسيد: كسي كه از پنجره به بيرون خيره مي‌شود و حركت پرنده ها را از درس جذاب تر مي داند. كسي كه نمي تواند روي صندلي بنشيند.

دانش آموزان بيش فعال و چالش هاي كلاس درس

كسي كه به اين سوال كه “كدام رود نقش مهمي در توسعه تمدن مصر باستان داشته است؟” جواب مي‌دهد «خانم موهايت را رنگ مي كني؟»

دانش‌آموزاني كه علائم بارز اختلال كمبود توجه و بيش فعالي مانند بي‌توجهي، بيش‌فعالي و تكانشگري را نشان مي‌دهند، مي‌توانند نااميدكننده يا خسته كننده باشند.

مي‌دانيد كه آن ها باهوش هستند، اما به نظر مي‌رسد كه نمي‌توانند روي مطالبي كه شما براي ارائه آن ها سخت كار مي‌كنيد تمركز كنند. بعلاوه، رفتار آن ها زمان را تلف و كل كلاس را مختل مي كند.

نكاتي در مورد دانش آموزان بيش فعال
با صحبت كردن خارج از نوبت يا حركت در كلاس درس، توجه را طلب كنند.
در دنبال كردن مراحل مشكل داشته باشند، به خصوص زماني كه مراحل يك فهرست باشند، و نياز باشد كه به ترتيب در هر مرحله يك عمليات انجام دهند، مانند تقسيم طولاني يا حل معادلات.
اغلب فراموش مي كنند كه تكاليف را يادداشت كنند، آن ها را انجام دهند يا كارهاي تكميل شده را به مدرسه بياورند.
اغلب از كنترل حركات خود ناتوان هستند، كه باعث مي شود يادداشت‌برداري را برايشان دشوار شود.
با پروژه هاي بلندمدت كه در آن ها نظارت مستقيمي وجود ندارد مشكل دارند.
در طول كار گروهي مسئوليت خود را انجام نمي دهند و حتي ممكن است گروهي را از انجام وظيفه خود باز دارند.
به اين فكر كنيد كه محيط مدرسه چه كاري را از كودكان مي خواهد انجام دهند: آرام بنشين، آرام گوش كن توجه كن، برنامۀ كلاس را دنبال كن، تمركز كن.
اين ها همان كارهايي است كه بچه‌هاي مبتلا به اختلال بيش‌فعالي كمبود توجه (ADD) براي انجام آن ها مشكل دارند، نه به اين دليل كه آن ها مايل نيستند، بلكه به اين دليل كه مغزشان به آن ها اجازه نمي‌دهد. بنابراين آموزش دادن به آن ها آسان نيست.

كودكان و نوجوانان مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي اغلب بهاي مشكلات خود را با نمرات پايين، سرزنش و تنبيه، مسخره شدن توسط همسالان خود و عزت نفس پايين مي پردازند.

در همين حال، شما به عنوان معلم، احساس گناه مي كنيد زيرا نمي توانيد به كودك مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي توجه لازم را بكنيد.

ترفندهايي وجود دارد كه مي‌توانيد براي كمك به تمركز دانش‌آموزان مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي از آن ها استفاده كنيد تا با موفقيت و بدون ايجاد اختلال در يادگيري كودكان ديگر بر چالش‌هاي يادگيري آن ها غلبه كنيد.

مشاوره تلفني كودك
مشاوره تلفني كودك
آنچه معلمان مي توانند براي كمك به كودكان مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي انجام دهند
چگونه مي توان به بچه اي كه آرام نمي گيرد و گوش نمي دهد ياد داد؟ پاسخ: با حوصله، خلاقيت و ثبات فراوان. به عنوان يك معلم، نقش شما ارزيابي نيازها و نقاط قوت فردي هر كودك است. سپس مي‌توانيد تدابيري ايجاد كنيد كه به تمركز دانش‌آموزان بيش‌فعال كمك مي‌كند.

منبع:مركز مشاوره و روانشناسي مشاورانه-آموزش حرفه اي با دانش آموزان بيش فعال و اختلال كمبود توجه

نشانه ها و راه هاي درمان اختلال كمبود توجه و بيش فعالي در بزرگسالان چيست؟

اختلال كمبود توجه و بيش فعالي فقط مشكل دوران كودكي نيست. بياموزيد كه علائم و نشانه‌هاي اختلال كمبود توجه و بيش فعالي بزرگسالان چگونه به نظر مي رسند و چه كاري مي توانيد در مورد آن انجام دهيد.

درك اختلال كمبود توجه و بيش فعالي در بزرگسالان
زندگي مي تواند يك روند متعادل كننده براي هر شخصي باشد، اما اگر خود را دائما دير، بي نظم، فراموشكار، و تحت فشار مسئوليت هاي خود مي بينيد، ممكن است به اختلال نقص توجه و بيش فعالي مبتلا باشيد كه به عنوان ADD شناخته مي شد.

اختلال كمبود توجه و بيش فعالي بسياري از بزرگسالان را تحت تأثير قرار مي دهد. طيف گسترده اي از علائم نااميد كننده آن مي تواند مانع همه چيز از روابط تا حرفه شما شود.

در حالي كه دانشمندان دقيقاً مطمئن نيستند كه چه چيزي باعث اختلال كمبود توجه و بيش فعالي مي شود، آندها گمان مي كنند كه ريشه ي اين اختلال از آميزه اي از ژن ها، محيط و تفاوت هاي جزئي در نحوه اتصال مغز سرچشمه ميگيرد.

اگر تشخيص داده شد كه شما مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي يا ADD در دوران كودكي هستيد، اين احتمال وجود دارد كه حداقل برخي از علائم را تا بزرگسالي منتقل كرده باشيد.

اما حتي اگر هرگز در كودكي تشخيص داده نشديد، البته اين بدين معنا نيست كه اختلال كمبود توجه و بيش فعالي نمي تواند شما را به عنوان يك بزرگسال تحت تاثير قرار دهد.

اختلال كمبود توجه و بيش فعالي اغلب در طول دوران كودكي ناشناخته مي ماند. به ويژه در گذشته چنين بود، زيرا در آن زمان كه افراد كمتري از آن آگاه بودند. خانواده، معلمان يا ديگران ممكن است به جاي تشخيص علائم و شناسايي مشكل واقعي، فرد را روياپرداز، مسخره، سست، مشكل ساز يا فقط يك دانش آموز بد خطاب مي كردند.

متناوباً، ممكن است در دوران جواني توانسته باشيد علائم اختلال كمبود توجه و بيش فعالي را مهار كنيد، اما با افزايش مسئوليت‌هايتان در بزرگسالي، با مشكلاتي مواجه شديد. مسئوليت هاي بيش تري داشته باشيد، دنبال كردن شغل، تشكيل خانواده، اداره خانه، تمركز و حفظ موقعيت ها سخت تر مي شود.

اين مي تواند براي هر كسي چالش برانگيز باشد، اما اگر شما اختلال كمبود توجه و بيش فعالي داريد، ممكن است اين كار كاملا غيرممكن به نظر برسد.

خبر خوب اين است كه مهم نيست چقدر طاقت فرسا باشد، چالش هاي اختلال كمبود توجه قابل شكست هستند. با آموزش، حمايت و كمي خلاقيت، مي توانيد ياد بگيريد كه علائم اختلال كمبود توجه و بيش فعالي بزرگسالان را مديريت و حتي برخي از نقاط ضعف خود را به نقاط قوت تبديل كنيد.

براي شكست دادن مشكلات اختلال كمبود توجه و بيش فعالي بزرگسالان و شروع به موفقيت در شرايط خود، هرگز دير نيست.

باورهاي غلط و حقايق در مورد اختلال كمبود توجه در بزرگسالان
باور غلط: اختلال كمبود توجه و بيش فعالي فقط فقدان اراده است.

افراد مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي روي چيزهايي تمركز مي كنند كه برايشان جالب است. اگر واقعاً مي خواستند مي توانستند روي هر كار ديگري تمركز كنند.

واقعيت: اختلال كمبود توجه و بيش فعالي بسيار شبيه يك مشكل اراده است، اما اينطور نيست. اين اساسا يك مشكل شيميايي در سيستم مديريت مغز است.

باور غلط: افراد مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي هرگز نمي توانند توجه كنند.

واقعيت: افراد مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي اغلب مي توانند روي فعاليت هايي كه از آن لذت مي برند تمركز كنند. اما مهم نيست كه چقدر تلاش مي كنند، زماني كه كار در حال انجام خسته كننده يا تكراري است، در حفظ تمركز مشكل دارند.

باور غلط: همه افراد علائم اختلال كمبود توجه و بيش فعالي را دارند و هر كسي با هوش كافي مي تواند بر اين مشكلات غلبه كند.

واقعيت: بيش فعالي بر افراد در تمام سطوح هوش تأثير مي گذارد. و اگر چه همه گاهي اوقات علائم اختلال كمبود توجه و بيش فعالي را دارند، تنها كساني كه داراي اختلالات مزمن ناشي از اين علائم هستند، داراي اختلال كمبود توجه و بيش فعالي تشخيص داده مي‌شوند.

باور غلط: كسي نمي تواند اختلال كمبود توجه و بيش فعالي داشته باشد و همچنين افسردگي، اضطراب يا ساير مشكلات روانپزشكي داشته باشد.

واقعيت: احتمال ابتلا به اختلال روانپزشكي يا يادگيري در فرد مبتلا به اختلال كمبود توجه و بيش فعالي شش برابر بيشتر از ساير افراد است. اختلال كمبود توجه و بيش فعالي معمولاً با ساير اختلالات همپوشاني دارد.

باور غلط: تا زماني كه در كودكي اختلال كمبود توجه و بيش فعالي يا ADD تشخيص داده نشده باشد، نمي‌توانيد در بزرگسالي به آن مبتلا شويد.

واقعيت: بسياري از بزرگسالان در تمام زندگي خود با علائم ناشناخته اختلال كمبود توجه و بيش فعالي دست و پنجه نرم مي كنند. آن ها كمكي دريافت نكرده‌اند زيرا تصور مي‌كردند كه مشكلات مزمن آن ها، مانند افسردگي يا اضطراب، ناشي از ساير اختلالات است كه به درمان معمول پاسخ نمي‌دهند.

علائم و نشانه هاي اختلال كمبود توجه و بيش فعالي در بزرگسالان
در بزرگسالان، اختلال كمبود توجه اغلب كاملاً متفاوت از كودكان به نظر مي رسد و علائم آن براي هر فردي منحصر به فرد است. دسته هاي زير علائم رايج اختلال كمبود توجه و بيش فعالي بزرگسالان را برجسته مي كند. تمام تلاش خود را براي شناسايي مناطقي كه در آن مشكل داريد انجام دهيد.

هنگامي كه مشكل‌سازترين علائم خود را مشخص كرديد، مي‌توانيد تدابيري براي مقابله با آن ها انجام دهيد.

منبع:مركز مشاوره و روانشناسي مشاورانه-اختلال كمبود توجه و بيش فعالي در بزرگسالان

كمبود توجه در كودكان

كمبود توجه در كودكان يكي از مهم ترين اختلالات عصبي دوران كودكي است كه در بسياري از كودكان در سنين ابتدايي كودكي آغاز شده و ممكن است اگر به آن توجه نشود و جدي گرفته نشود تا سال هاي زيادي فرد را درگير نموده و او را ازار دهد. همچنين اطرافيان و والدين كودكاني كه دچار اختلال كمبود توجه هستند به راحتي با اين مسئله كنار نيامده و بسيار اذيت خواهند شد. گرچه آمار دقيقي از ميزان ابتلاي كودكان در ايران به اين اختلال وجود ندارد اما حدودا 3 تا 7 درصد از دانش اموزان دوران ابتدايي با مشكل كمبود توجه مواجه هستند. معمولا پسران بيشتر از دختران دچار اختلال كمبود توجه مي شوند كه اين نكته بايد مورد توجه قرار گيرد. در صورتي كه اين اختلال به موقع تشخيص داده نشود و براي اقدام آن كاري نكرد به شدت مي تواند در شرايط تحصيلي و اينده كودك دلبند شما تاثير بگذارد. اين كودكان در صورتي كه به موقع درمان نشوند بيشتر از ديگران به آسيب هاي اجتماعي مانند اعتياد و رفتارهاي پرخطر روي مي آورند لذا ما به عنوان والدين كودك در اين زمينه بسيارمسوول هستيم. براي شناخت و تشخيص اختلال كمبود توجه در كودكان راه هايي وجود دارد كه در ادامه به بررسي مهم ترين ان ها خواهيم پرداخت كه برخي از علائم به كمبود توجه و برخي ديگر به زياده كاري و فعاليت بيش از حد آنها مربوط است.

كودكان مبتلا به كمبود توجه در تمركز كردن به شدت مشكل داشته و نمي توانند تمركز خود را به راحتي به موضوعي خاص معطوف نمايند و بنابراين به راحتي حواس پرت مي شوند.
كودكان مبتلا به اختلال كمبود توجه در رسيدگي به وظايف و تكاليف خود و خانه و مدسه عاجز و ناتوان هستند.
با شنيدن كم ترين صدايي حواس آن ها از كاري كه به آن مشغول هستند پرت مي شود.
در انجام يك كار به جزييات دقتي نمي كنند همچنين در نقاشي و كارهاي اين چنيني نيز توجه آن ها به كليات معطوف است
كودكان داراي اين اختلال مكررا وسايل خود را گم مي كنند و فراموشي در آنها به شدت رواج دارد.
آن ها در هنگامي كه برايشان صحبت مي كنيد توجه خاصي نمي كنند و انگار كه اصلا با آنها صحبت نمي شود و نمي توانيم صحبت با آنها را صحبتي رو در رو و با تمركز قلمداد كنيم.
اين كودكان به طور مداوم در حال حركت هستند و از نشستن در يك جا و آرام گرفتن بي زارند و دوست دارند مدام در حركت باشند.
اين كودكان اگر كم سن و سال باشند مرتبا از درو ديوار بالا رفته و نمي توانند در جاي خود بنشينند
پريدن ميان صحبت افراد و انتظار نكشيدن براي نوبت در هر كاري از ديگر ويژگي هاي اين كودكان است

منبع : كودك و نوجوان-كمبود توجه در كودكان